WARSZAWA. NOWY POCZĄTEK — wystawa fotografii w Teatrze Wielkim

Niecodzienna, poruszająca i bliska historia Warszawy w kilkunastu klatkach — taka jest mini-odbitka większego projektu, którą od września zobaczymy w foyer Teatru Wielkiego. Wystawa to zbiór reporterskich zdjęć z lat 1945–1949 pokazujących nie tylko gruzy, ale też codzienne życie i energię mieszkańców odbudowującej się stolicy. Warto wybrać się na spacer między zdjęciami i poczuć tę opowieść o „od nowa”.
Szczegóły wydarzenia (WARSZAWA. NOWY POCZĄTEK)
- Termin (wystawa w foyer Teatru Wielkiego): 19 września – 31 października 2025.
- Specjalne wydarzenie: 31 października (piątek), godz. 19:00–21:00.
- Miejsce: Teatr Wielki - Opera Narodowa, foyer dolne (Teatr Wielki Opera Narodowa Warszawa).
- Dostęp: wystawa dostępna tylko w strefie biletowanej teatru — obejrzeć ją mogą osoby posiadające bilet na spektakle lub wejście do strefy biletowanej. Bilety można nabyć w kasie Teatru Wielkiego lub za pośrednictwem serwisu sprzedaży biletów Teatru.
- Pełna odsłona wystawy („WARSZAWA NA NOWO. FOTOGRAFIE REPORTERSKIE 1945–1949”) będzie dostępna od 25 września w Domu Spotkań z Historią (DSH, ul. Karowa 20).
- Album towarzyszący wystawie — drugie wydanie autorstwa Anny Brzezińskiej i Katarzyny Madoń‑Mitzner — dostępne od 25 września w księgarni DSH oraz w butiku Teatru Wielkiego.
Organizatorzy: DSH i Teatr Wielki – Opera Narodowa. Projekt realizowany z udziałem Polskiej Agencji Prasowej (PAP) i portalu Dzieje.pl, w ramach obchodów 80. rocznicy rozpoczęcia odbudowy Warszawy.
O wystawie
To kameralna prezentacja 15 fotografii z archiwum PAP, wybranych spośród kilkudziesięciu zdjęć pokazywanych w pełnej ekspozycji DSH. Kuratorkami są Anna Brzezińska i Katarzyna Madoń‑Mitzner; autorami zdjęć są m.in. Jerzy Baranowski, Stanisław Dąbrowiecki i Zdzisław Wdowiński (dla niektórych fotografii autor pozostaje nieznany).
Zdjęcia pokazują Warszawę w dwojaki sposób: z jednej strony — skalę zniszczeń (miasto jako gruzowisko), z drugiej — ludzi, którzy na tych samych gruzach zaczynają budować normalne życie. To nie sucha dokumentacja, ale fotografie o silnym ładunku humanistycznym — sceny ulicznych zabaw obok pustkowi po getcie, nowo powstające osiedla kontra ruiny Starego Miasta, codzienne gesty przywracania porządku i nadziei.
Wystawa towarzyszy premierze opery „Najlepsze miasto świata. Opera o Warszawie” w reżyserii Barbary Wiśniewskiej — obie inicjatywy wpisują się w program DSH „Budujemy Nowy Dom” poświęcony odbudowie stolicy.
Dla kogo i co warto zobaczyć
- Dla osób ciekawych powojennej Warszawy i miejskiej historii — krótka, intensywna lekcja wizualna.
- Dla miłośników fotografii dokumentalnej — profesjonalne kadry, silne kompozycje i emocja.
- Co zwrócić uwagę: kontrasty (ruiny vs. zabawy dzieci), ujęcia codziennych prac przy odbudowie, portrety mieszkańców z lat 40.
- Uzupełnienie: w DSH od 25 września pełna ekspozycja z kilkudziesięcioma zdjęciami i varsavianistycznymi opisami Ryszarda Mączewskiego.
Fotografie uczą patrzenia na Warszawę „od nowa” — nie tylko jako historię zniszczenia, lecz przede wszystkim jako opowieść o przywracaniu życia.
Autor: info_wydarzenia

