Czym jest kaszak i skąd się bierze ten rodzaj zmiany skórnej?

Kaszakiem nazywamy guzek albo niewielkie zgrubienie umiejscowione tuż pod skórą. W większości przypadków zmiana ma zaledwie kilka milimetrów, czasami potrafi dojść do wielkości odpowiadającej orzechowi włoskiemu. Kaszaki to częsta przypadłość, która zazwyczaj występuje na: twarzy, owłosionej skórze głowy, zewnętrznych narządach płciowych i tułowiu.

Poznaj najważniejsze fakty o kaszaku!

1. Kaszak jest powszechną oraz częstą zmianą o charakterze łagodnym.

2. W większości przypadków przyjmuje on formę guzkowatej zmiany podskórnej, która przyjmuje postać o zastoinowym charakterze albo łojowej torbieli.

3. Kaszaki mogą powstać praktycznie na każdej części naszego ciała — w większości przypadków można spotkać je pod formą podskórna zlokalizowaną na powiekach, w okolicach oczu, na głowie oraz twarzy. Na skórze umiejscawia się na zewnętrznych narządach płciowych u kobiet (głównie na wargach sromowych) oraz na zewnętrznych narządach płciowych mężczyzn (głównie na mosznie).

4. Najczęściej kaszaki dotykają osoby między 3. a 4. dekadą życia.

5. Kaszaki mogą się również pojawić w okresie dojrzewania, jednak wtedy za ich powstanie odpowiedzialne są zmiany hormonalne.

6. Powstają na styku dwóch struktur umieszczonych w skórze, a więc z mieszków włosowych oraz gruczołów łojowych.

7. Przy kaszakach typowy jest ich bardzo powolny rozrost — w niektórych przypadkach potrafi to zająć nawet 40 lat.

8. Warto pamiętać, że kaszaki same w sobie nie są niebezpieczne dla zdrowia i w większości przypadków nie są powodem żadnych dolegliwości bólowych oraz dyskomfortu. Pomimo tego, należy je w porę usuwać — dzięki temu uda się uniknąć nieprzyjemnych konsekwencji, które towarzyszyć mogą ich rozrostowi, a są to stany zapalne oraz bolesność miejsca wokół zmiany.

Czy da się określić przyczynę pojawiania się kaszaków?

Przy powstaniu kaszaka istotną rolę odgrywa produkowany przez skórę łój, który wydostając się na powierzchnię naszej skóry stanowi jeden z istotnych elementów naturalnej obrony przeciwko wszelkim patogenom, a także umożliwia prawidłowe natłuszczenie jej.

Jeśli jego ujście zostaje zablokowane (blokada bardzo często widoczna jest pod postacią czarnego punkcika w środku kaszaka), to pojawia się cysta, w środku której dochodzi do gromadzenia się łoju. Bardzo często oprócz niego w cyście gromadzą się również: białka będące elementem budulcowym włosów (czyli keratyna), komórki martwego naskórka. Wszelkie te elementy są składnikami masy, która jest miękka w dotyku i wraz z czasem pojawia się jej coraz więcej.

Zauważono, że o wiele częściej kaszaki pojawiają się u osób:

• u których doszło do zaburzenia gospodarki hormonalnej, np. w wyniku dojrzewania;

• których higiena nie jest odpowiednia — o wiele łatwiej w takich przypadkach dochodzi do blokowania się ujścia dla produkowanego łoju, pomocne może okazać się regularne stosowanie peelingu, dzięki czemu złuszczą się komórki martwego naskórka;

• u których dochodzi do pojawiania się wielu drobnych uszkodzeń albo urazów — w ich wyniku częściej blokują się pory (jest to widoczne szczególnie u golących się mężczyzn).

Jak już wspomniano, w środku kaszaka znajduje się miękka maź — ma ona nieprzyjemny zapach, a jej kolor waha się od białawego do żółtawego.

Usuwanie kaszaka jak można pozbyć się nieprzyjemniej zmiany?

Zazwyczaj odradza się samodzielnego usuwania kaszaka. W wyniku takich działań dojść może do powstania brzydkiej blizny. Co więcej, samo zakażenie może się dalej roznieść, a niepełne usunięcie treści zmiany sprzyja jej ponownemu powstaniu.

Praktycznie każdego kaszaka powinno się skonsultować ze specjalistą dermatologiem albo lekarzem pierwszego kontaktu — w bardzo rzadkich przypadkach zmiany te mogą nabrać charakteru nowotworowego.

Nie ulega wątpliwości, że z lekarzem konieczna jest konsultacja, jeśli dochodzi do pojawienia się stanu zapalnego, będącego efektem zakażenia bakteryjnego. Obok zaczerwienienia towarzyszyć kaszakowi może pewna bolesność. Z biegiem czasu zakażenie będzie nabierać na sile, obejmując również okoliczne tkanki, co prowadzi do dalszych powikłań. W takich przypadkach konieczna może okazać się rozmowa z lekarzem chirurgiem.