Tradycja kwestowania na Starych Powązkach, uznawana za jeden z najważniejszych elementów kulturowego dziedzictwa stolicy, zyskała status niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Wniosek o jej wpisanie na Krajową listę złożył Społeczny Komitet Opieki nad Starymi Powązkami im. Jerzego Waldorffa, co potwierdza znaczenie tej inicjatywy dla lokalnej społeczności.
- Historyczne znaczenie kwesty powązkowskiej
- Rodzinne wartości i zaangażowanie społeczne
- Uznanie na szczeblu krajowym i międzynarodowym
- Niematerialne dziedzictwo kulturowe jako element tożsamości
Historyczne znaczenie kwesty powązkowskiej
Kwesta na Starych Powązkach, która rozpoczęła swoją działalność w 1975 roku, stała się nieodłączną częścią życia kulturalnego Warszawy. Inicjatywa ta, zapoczątkowana przez Jerzego Waldorffa, ma na celu zbieranie funduszy na renowację zabytkowych kaplic, nagrobków oraz rzeźb, które zdobią jedną z najstarszych nekropolii w Polsce. W tym roku odbędzie się już po raz pięćdziesiąty, co podkreśla jej długowieczność oraz znaczenie dla społeczności warszawskiej.
Rodzinne wartości i zaangażowanie społeczne
Kwesta powązkowska to nie tylko zbiórka pieniędzy, ale również głęboko zakorzeniona tradycja, która łączy pokolenia. Udział w tym wydarzeniu często przyciąga całe rodziny, które z dumą przekazują tę piękną tradycję młodszym pokoleniom. Nie brakuje również znanych postaci ze świata kultury, dziennikarzy czy sportowców, którzy angażują się w tę szlachetną inicjatywę, przyciągając uwagę do ważności ochrony dziedzictwa kulturowego.
Uznanie na szczeblu krajowym i międzynarodowym
Wpisanie kwesty powązkowskiej na Krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego to nie tylko wyraz uznania dla pracy wolontariuszy, ale również dla wszystkich darczyńców, którzy co roku, w Dniu Wszystkich Świętych, okazują swoje wsparcie dla zabytków. Jak podkreślił Marcin Święcicki, przewodniczący Komitetu Powązkowskiego: „Wpisanie kwesty powązkowskiej na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego to ukoronowanie pracy kwestarzy i innych wolontariuszy”. To wydarzenie stanowi także inspirację dla innych miast, które zaczynają naśladować ten szlachetny przykład, tworząc podobne inicjatywy w Polsce i za granicą.
Niematerialne dziedzictwo kulturowe jako element tożsamości
Niematerialne dziedzictwo kulturowe odgrywa kluczową rolę w budowaniu tożsamości społecznej. Jak zauważyła Aldona Machnowska-Góra, zastępczyni prezydenta m.st. Warszawy, „Wizerunek Warszawy tworzą nie tylko architektura i urbanistyka… O jej niepowtarzalności świadczy również to, co niematerialne”. To właśnie kultywowane tradycje i obyczaje stanowią fundament społeczeństwa, a ich ochrona i promowanie są niezbędne dla zachowania kulturowej różnorodności.
Tradycja kwestowania na Starych Powązkach jest więc nie tylko sposobem na pozyskiwanie funduszy na renowację zabytków, ale również sposobem na budowanie więzi społecznych i pielęgnowanie lokalnej historii. Ta wyjątkowa inicjatywa z pewnością będzie kontynuowana przez następne pokolenia, przyczyniając się do dalszego wzbogacania kulturowego dziedzictwa naszej społeczności.
Na podst. UMS Warszawa
